Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΑΣ ΜΕ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΓΟΛΓΟΘΑ ΚΑΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ

Του Ευστάθιου Μπαρνασά

Αναμφίβολα ο μεγαλύτερος Χριστιανός ήταν ο Ιησούς Χριστός και κανένας δεν συζητήθηκε περισσότερο από αυτόν για αυτά που είπε και γι’ αυτά πού έκανε, όπως και κάποιοι άλλοι που έγιναν χριστιανοί κατά χάριν Χριστού, κάποιοι δε κατά την δυνατότητα της πίστης τους, οι περισσότεροι όμως ήταν και είναι χριστιανοί, ας το πούμε κατά συνθήκη...

Όμως, από τον διαφορετικό τρόπο προσέγγισης των θέσεων και των διδασκαλιών

του Ιησού Χριστού, έχουν φτάσει οι χριστιανοί σε θρησκευτικές ακρότητες και πάντα δικαιολογημένα για την υπεράσπιση της πίστης.

Δυστυχώς ότι δεν καταλάβαιναν ή δεν τους συνέφερε να καταλάβουν πρώτα το βάφτιζαν διαφορετικά μετά το στοχοποιούσαν και στην συνέχεια το πολεμούσαν για την πίστη τους, με πίστη ή και χωρίς αυτήν.

Συνεπάγονται όμως όλες αυτές οι ενέργειες με τις χριστιανικές διδασκαλίες του Ιησού Χριστού και κατ’ επέκταση των αποστόλων του ή είναι συνονθύλευμα των χριστιανών των πρώτων αιώνων, με επιρροές προγενέστερες αυτών ή μεταγενέστερα κάποιοι άλλοι τα μπέρδεψαν από σύγχυση ή και ηθελημένα;

Ήταν όμως εφικτή ή όχι από την αρχή έως και τώρα η τήρηση των διδασκαλιών του Ιησού Χριστού;

Το μέγα ζητούμενο είναι ένα, πως οι άνθρωποι μέσα από αυτήν την σύγχυση μπορούν να διακρίνουν και να ξεχωρίσουν την αλήθεια από τα όμορφα ψέματα, που μπορεί να φαίνονται και καλοπροαίρετα μέσα στην άγνοια τους.

Όλοι λένε ότι ψάχνουν να βρούν την αλήθεια, κάποιοι για να την εκτιμήσουν, άλλοι για να της κλείσουν το στόμα ή ακόμα και να την θανατώσουν, προκειμένου να αποποιηθούν των ευθυνών της γνώσης, όχι μόνο γιατί η γνώση γίνεται δεδικασμένο αλλά και γιατί η ηθελημένη άγνοια έτσι τουλάχιστον νομίζουν, τους αφαιρεί την ευθύνη.

Ο καθένας ευθύνεται για τις πράξεις του αλλά ίσως να μην ευθύνεται απόλυτα

για τις επιλογές του.

Ίσως τα δεδομένα ή και τα φαινόμενα απατούν και ο υποτιθέμενος δρόμος της

αρετής να έχει τις δικές του παγίδες.

Ίσως η αδυναμία κρίσης του καθενός να αποπροσανατολίζει την καλή πρόθεση.

Είναι αλήθεια ότι η ανθρώπινη αδυναμία κάνει οτιδήποτε, για να αποφύγει την πραγματικότητα ή αυτό που φαίνεται ως πραγματικότητα και τις ευθύνες που απορρέουν από αυτήν, ενώ συγχρόνως κατοχυρώνει ως δεδομένα τα οφέλη αυτής της λογικής.

Γράφοντας αυτό το άρθρο με αναφορά στο Πάσχα δεν τάσσομαι υπέρ και κατά κανενός και είναι δεκτές όλες οι σκέψεις που θα διορθώνουν ή θα ανατρέπουν τα καλώς ή κακώς κείμενα, πάντα καλοπροαίρετα και με επιχειρήματα.

Πριν ακόμα καθαρίσουν τα ρούχα τους από τον χαρτοπόλεμο και τις μπογιές του αποκριάτικου μασκαρέματος, πρός τιμήν των Κρόνιων, Σατουρνάλιων και Διονυσιακών πανηγυριών, οι ίδιοι χριστιανοί μπαίνουν στην περίοδο της νηστείας και της εξάγνισης με ταραμά και καλαμαράκια. Τώρα ποιός είναι ο ταραμάς είναι μια άλλη ιστορία.

Έλεγε ένας παλιός φίλος, εμείς έχουμε το πλυντήριο (το πετραχήλι του παπά ) και ό,τι κάνουμε συγχωρούνται. Δεν φταίω εγώ το χέρι μου και το μάτι μου αμαρτάνει. Ο Ιησούς είχε πεί κόψτο ή βγάλτο εάν παρασύρεσαι. Εάν βέβαια γινόταν αυτό τώρα, όλοι θα ήμασταν κουλοί και τυφλοί.

Κατόπιν ετοιμάζονται με περίσσια κατάνυξη και με αρκετή δόση υποκρισίας για το Άγιο Πάσχα. Άραγε γιατί; Για το αποτέλεσμα και τους συμβολισμούς ή για τα βεγγαλικά και επειδή έτσι το ορίζει η παράδοση του τελευταίου πεντάλεπτου;

Έχουν όμως γνώση και πραγματική ενημέρωση και εάν έχουν, τί τους κάνει Φαρισαίους και καλικάτζαρους;

Μπορεί και να ταιριάζει καλύτερα το ψεύτες και υποκριτές. Ας είναι καλά το πλυντήριο.

Το Πάσχα είχε ορισθεί πρίν την έλευση του Χριστού στους Εβραίους της Αιγύπτου και είχε καθοριστεί ο τρόπος που θα το γιορτάζανε κάθε χρόνο.

Εφ’ όσον ο Ιησούς και οι μαθητές του ήταν Εβραίοι το γιόρταζαν σίγουρα μέχρι το ’33 που ο Ιησούς θανατώθηκε, ως ο αμνός του Θεού επάνω στον σταυρό.

Το ερώτημα τώρα είναι, ποιό Πάσχα πρέπει να γιορτάζουν οι χριστιανοί και με ποιόν τρόπο; Δεν είμαι προκατειλημμένος με κανένα Πάσχα, αλλά το ερώτημα εστιάζεται στο γιατί ο χριστιανικός κόσμος γιορτάζει το Πάσχα με διαφορετικό τρόπο και γιατί αυτό δεν προσδιορίστηκε με ξεκάθαρο τρόπο όπως έγινε με το Πάσχα των Εβραίων, ούτως ώστε να μην υπάρχει δυνατότητα παρερμηνείας;

Σίγουρα για το Πάσχα των χριστιανών προέχει η σημασία της θυσίας του Χριστού, από τον τρόπο διαχείρησης της γιορτής, όμως όπως την ξέρουμε, το αποτέλεσμα επί των χριστιανών εκτός ότι διαφέρει εντός και εκτός φαίνεται και επιφανειακό.

Γνωρίζουμε τί έκαναν οι μαθητές του Ιησού μετά την ανάσταση και την ανάληψη στον ουρανό;

Προφανώς δεν θα γιόρταζαν το Πάσχα των Εβραίων, γιατί αυτό είχε εκπληρωθεί με την θυσία του Χριστού και την ανάστασή του, ως η έξοδος από την αμαρτία και τον θάνατο, στην λύτρωση και την σωτηρία, πάντα βέβαια με προϋποθέσεις. Όμως τί γιόρταζαν και με ποιόν τρόπο;

Δεν θα έπρεπε να είχε διευκρινισθεί είτε από τον Ιησού Χριστό είτε από τους αποστόλους του, εάν θα έπρεπε να γιορτάζουν το Πάσχα ή κάτι άλλο και με ποιόν τρόπο; Έτσι δεν είχε γίνει με τους Εβραίους της Π. Διαθήκης; Για  να μην υπάρχει λοιπόν η όποια σύγχυση για τον σωστό τρόπο της γιορτής της Κ. Διαθήκης έτσι ώστε να μην παρασύρονται και δαιμονοποιούνται οι άνθρωποι, ίσως θα έπρεπε να αναφέρεται στον γραπτό λόγο. Ή μήπως διευκρινίστηκε άλλα κάποιοι τον αλλάξανε, για δικούς τους λόγους;

Οι Ορθόδοξοι κάνουν αυτό, οι Καθολικοί το κάνουν έτσι, οι Παλαιοημερολογίτες διαφορετικά, οι Προτεστάντες με τον δικό τους τρόπο, οι Μάρτυρες του Ιεχωβά τελείως διαφορετικά και πάει λέγοντας.

Οι Μάρτυρες του Ιεχωβά δεν έχουν Πάσχα αλλά βασίζονται σε αυτό που είπε ο Ιησούς στον Μυστικό Δείπνο, σχετικά με την δική του Ανάμνηση.

Αυτό γίνεται γιατί στον γραπτό λόγο δεν υπάρχει κάτι ξεκάθαρο και ο καθένας κάνει τα δικά του.

 

Θα μου πείτε, έχουμε την Ιερά Παράδοση και ότι ο γραπτός λόγος ολοκληρώθηκε τον 4ο αιώνα, ναί! Αλλά οι επιστολές είναι του 1ου αιώνα και δεν αναφέρουν τίποτα σχετικό. Δεν θα έπρεπε;

Οι περισσότεροι χριστιανοί δεν γνωρίζουν την ουσία παρά μόνο τα έθιμα του Πάσχα και εκτός ολίγων που παρακολουθούν την λεγόμενη Μ. Εβδομάδα, οι άλλοι πάνε το βράδυ του Μ. Σαββάτου για να πούνε ένα «Χριστός Ανέστη» και να παρακολουθήσουν τα βεγγαλικά. Άλλωστε δεν θέλουν να ξέρουν και περισσότερα.

Κάποιος μου είπε, εγώ κρατάω την παράδοση Χριστούγεννα και Πάσχα και δεν θέλω να ξέρω περισσότερα. Όταν μου ανέφερε ότι τα ευαγγέλια είναι 12 και του είπα ότι οι ευαγγελιστές είναι μόνο 4 έγινε έξω φρενών.

Κάπως έτσι είναι λοιπόν η πίστη και η γνώση σε όλους σχεδόν τους λεγόμενους χριστιανούς του πλανήτη. Αυτό έμαθα και έτσι μου αρέσει να το κάνω και ας είναι και λάθος.

Οπότε βγαίνουν οι Προτεστάντες και τους ψαρεύουν, επειδή όχι μόνο δεν ξέρουν αλλά και κανένας δεν ενδιαφέρεται να τους μάθει κάτι αφού είναι κατοχυρωμένοι ως Ορθόδοξοι ή ως Καθολικοί και ότι άλλο.

Άμα θέλεις να μάθεις έλα και ρώτα, αλλιώς φτάνουν και οι δύο φορές που έρχεσαι κάθε χρόνο στην εκκλησία, όσο για αυτό που είπε ο Ιησούς Χριστός, πορευθέντες μαθητεύσατε διδάσκοντας, δεν ξέρω για ποιόν ισχύει.

Βέβαια σε αυτόν τον κόσμο που ζούμε δεν μπορούμε να κάνουμε ό,τι είπε ο Ιησούς Χριστός διότι παραμονεύουν γύρω μας τόσοι διαβόλοι.... που περιμένουν να τα κάνουμε για να μας αγιάσουνε.

Αυτός είναι ο γρίφος.

Και ο νοών νοείτο.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Προσοχή! Χωρίς όνομα ή κάποιο ψευδώνυμο δεν γίνεται δημοσίευση σχολίου. Επίσης δεν πρέπει να είναι υβριστικό και άσχετο με το θέμα του άρθρου.